Jeśli chodzi o wodę pitną, kran kuchenny jest znacznie bezpieczniejszym wyborem niż kran łazienkowy. Kran łazienkowy ma dłuższy zbiornik, który stoi bezczynnie przed użyciem, więc bakterie i inne niesmaczne elementy mogą się rozwijać. Jeśli Twój dom ma starszy system hydrauliczny, powinieneś zainstalować filtr odwróconej osmozy i często badać wodę. Ważne jest również, aby badać wodę z kranu pod kątem zanieczyszczeń. W ten sposób można zapobiec potencjalnym problemom w przyszłości.

Pochodzenie

Główną różnicą między kuchenną a łazienkową wodą wodociągową jest ich źródło. Choć obie baterie czerpią wodę z tego samego źródła, kran w kuchni jest z reguły cieplejszy niż ten w łazience. Wiąże się to z innym smakiem. Niekoniecznie jednak tak jest. Woda z kranu w łazience jest zdrowszym wyborem do picia, ponieważ przeszła szereg procesów, zanim dotarła do kranu. Woda używana w kuchni jest nadal uważana za bezpieczniejszą.

Bezpieczeństwo wody z kranu w łazience różni się w zależności od sposobu jej uzdatniania i miejsca, z którego pochodzi. W przeciwieństwie do wody łazienkowej, która jest filtrowana u źródła, woda kuchenna ma większe stężenie minerałów. Na przykład, jest bardziej skoncentrowana w sodzie niż woda używana w łazience. Jeśli jednak woda w łazience zostanie oczyszczona w stacji uzdatniania wody, będzie mniej zanieczyszczona – cytat ten został zgłębiony przez redakcję strony beautycentre.pl.

Oprócz tej różnicy, woda z kranu w łazience może mieć więcej ołowiu niż woda używana w kuchni. W rurach w łazience może osadzać się ołów, który jest toksyczny dla organizmu. Jeśli woda w łazience ma śmieszny smak, może być zanieczyszczona. Jeśli pijesz wodę ze zlewu w kuchni, prawdopodobnie nic ci się nie stanie. Nie będzie smakować tak źle jak woda z kranu w łazience.

Woda w łazience jest chłodniejsza niż woda w kuchni. Różnicę tę można przypisać rurom, które ją dostarczają. W wielu domach oba zlewy zasilane są wodą z jednego źródła. Różnica w jakości wody w kuchni i w łazience jest często spowodowana toksynami środowiskowymi, chemicznymi procesami czyszczenia i starzeniem się rur hydraulicznych. Niezależnie od źródła, woda z łazienki będzie miała więcej minerałów niż woda używana w kuchni.

Smak

Jeśli używasz tych samych baterii w kuchni i w łazience, możesz się zastanawiać, jaka jest różnica w smaku wody w każdym z tych miejsc. Mimo, że obie baterie czerpią wodę z tego samego źródła, smak wody kuchennej jest zazwyczaj znacznie przyjemniejszy niż wody łazienkowej. Główną różnicą jest temperatura wody, która w łazience jest chłodniejsza. Ta zimna temperatura może powodować różnicę w smaku wody.

Jedną z przyczyn różnic w smaku wody łazienkowej i wody w pozostałych częściach domu jest rodzaj uzdatniania stosowany w każdym z tych obszarów. Woda w łazience jest zazwyczaj przechowywana w osobnym zbiorniku niż woda z głównego ujęcia. Podczas gdy woda w łazience jest czysta i bezpieczna do picia, należy unikać picia wody spod prysznica, ponieważ zawiera ona duże stężenie zanieczyszczeń, substancji chemicznych i bakterii.

Kolejną różnicą jest temperatura wody. Woda w łazience pokonuje więcej rur i jest już ciepła, gdy dociera do kranu kuchennego. Zazwyczaj woda w łazience znajduje się bliżej wodomierza. Szybciej stygnie w rurach prowadzących do łazienki. To sprawia, że woda w łazience jest zimniejsza od tej w kuchni. Ta różnica sprawia, że woda w łazience smakuje lepiej niż woda w kuchni. O tym dlaczego tak się dzieje dowiesz się czytając ten artykuł.

Różnica między smakiem wody z kranu w łazience i w kuchni nie jest tak jednoznaczna. Jest więcej niż prawdopodobne, że smak wody łazienkowej jest lepszy niż wody kuchennej. W końcu większość instalacji łazienkowych opiera się na zasobniku, który utrzymuje wodę dłużej. Nie jest to idealne rozwiązanie, ponieważ prowadzi do większego stężenia bakterii i wirusów. Ponadto pozwala również owadom utonąć w wodzie, co może być szkodliwe dla zdrowia.

Zanieczyszczenia

Woda płynąca z umywalki w łazience i z kranu w kuchni nie musi się różnić. Obie pochodzą z tego samego zbiornika wodnego. Jednak jakość wody w łazience może być nieco inna. Niektórzy uważają, że woda ze zlewu kuchennego jest czystsza niż ta z kranu łazienkowego. Jednak w wodzie w obu miejscach znajdują się różne rodzaje zanieczyszczeń. Na przykład, woda w łazience może zawierać wysoki poziom bakterii coli i ołowiu pochodzącego ze starych rur. Te zanieczyszczenia mogą obniżyć jakość wody w łazience, a także dodać białek.

Na szczęście Environmental Working Group zebrała szczegółowe raporty dotyczące wody z kranu dla głównych miast USA. Grupa ta stosuje podejście ostrożnościowe, co oznacza, że używa najniższego zalecanego poziomu zdrowotnego jako wytycznej. Jako takie, EWG zaleca niższe poziomy niż EPA lub WHO. Raporty grupy to dobry sposób, by dowiedzieć się, ile chromu zawiera Twoja woda z kranu.

Podczas gdy woda z kranu w łazience jest całkowicie bezpieczna do mycia naczyń i zębów, nie jest tak bezpieczna do picia. Może zawierać ołów, który jest szczególnie szkodliwy dla małych dzieci. Dlatego najlepiej upewnij się, że Twoje dzieci wyplują wodę przed wypiciem jej z kranu w łazience. Powinieneś także trzymać w pobliżu szklankę wody z kuchni na wypadek, gdyby w środku nocy chciało Ci się pić.

Jakość wody z kranów łazienkowych różni się od tej z kranu w kuchni. Jednak oba muszą spełniać normy bezpieczeństwa. Jakość wody z kranu kuchennego jest często chłodniejsza niż wody z kranu łazienkowego. Ludzie zazwyczaj wolą wodę o temperaturze pokojowej lub gorącą. Główna linia wodociągowa do ich domów biegnie pod ziemią i utrzymuje wodę w niskiej temperaturze. Z tego powodu picie wody z prysznica również nie jest bezpieczne.

Wiek domu

Rury w Twojej łazience mogą zawierać większe ilości ołowiu niż te w kuchni. Ponadto, rury w łazience mogły nie być tak często modernizowane jak te w kuchni. Przez lata ołów był preferowanym metalem w instalacjach wodno-kanalizacyjnych, ze względu na jego trwałość i wszechstronność jako lutu do armatury miedzianej. Ale ponieważ ołów jest zanieczyszczeniem, został powiązany z wieloma problemami zdrowotnymi, w tym uszkodzeniami neurologicznymi i chronicznym zmęczeniem.